Prelegent przypomniał kontekst powstania encykliki - rok 68, zwłaszcza maj, w Stanach Zjednoczonych i w Europie Zachodniej, to czas rewolucji kulturalnej - odrzucenia wartości i pojawienia się nowych możliwości zbliżeń cielesnych bez konsekwencji poczęcia. Na szeroką skalę rozpowszechniania była tabletka antykoncepcyjna. Kościół w tym czasie podejmował wielokrotnie tematykę małżeństwa i rodziny, m.in. w Gaudium et spes. A następnie powstaje Humanae vitae, które ukazuje, w jakim kierunku powinni iść małżonkowie. Encyklika wskazuje, że relacja seksualna między małżonkami ma być ukierunkowana nie tylko na przekazywanie życia, ale również ma służyć budowaniu więzi. Takie spojrzenie kłóci się z pojawiającymi się jeszcze współcześnie poglądami, że nie powinno być współżycia między małżonkami, jeśli z jakichś powodów nie planują poczęcia dziecka. Paweł VI wyraźnie wspomina w encyklice HV, że jeśli małżonkowie odkładają poczęcie potomstwa, mogą w imię miłości podejmować współżycie.
Ks. prof. Muszala nawiązał do stworzenia. W zamyśle Boga było tak stworzyć człowieka, że „opuszcza ojca i matkę" i wraz ze współmałżonkiem staje się jednym ciałem. W życiu człowieka ważny jest aspekt cielesny, a w tym wymiarze służy on budowaniu miłości między małżonkami.
Celem małżeństwa jest miłość i prokreacja. Małżonkowie każdego dnia budują miłość. Moment ślubu to jest początek wzrastania. Druga jest prokreacja. Każda miłość jest po to, żeby rodzić, dawać siebie. „Miłość to znaczy oddać wszystko i oddać siebie" - mówca przywołał słowa św. Teresy. Kiedy małżonkowie w ten sposób przeżywają swoją relację, to chcą przelać swoją miłość na potomstwo. Nawiązując do uroczystości obchodzonej w niedzielę, nazwał Trójcę św. teologią miłości. Ojciec rodzi syna - zatem akt rodzenia jest podstawowym aktem Boga.
Prelegent postawił bardzo ważne pytanie: a co jeśli nie wszystkim ten dar jest dany. Szacuje się, że ok. 15 - 20 % par ma problemy z płodnością, zatem nie mogą zrealizować jednego z celów małżeństwa. To jest smutek i dramat. W takich sytuacjach ludzie sięgają po techniki sztucznego zapłodnienia (in vitro, in vivo). Nie jest to godziwy sposób poczęcia dziecka. W takich kwestiach wypowiada się Donum vitae, wspominając, że nie można deprecjonować dzieci poczętych w ten sposób. Jednak niegodziwe jest poświęcenie kilkunastu embrionów, żeby urodziło się jedno dziecko. Pojawia się jednak jeszcze jeden istotny aspekt.
„Pro - kreacja" jest przedłużeniem stworzenia, jest nowym aktem stwarzania kolejnego człowieka, w którym rodzice są współpracownikami Boga. Ojciec Najwyższy rodzi swojego Syna w akcie miłości i w sobie. I to jest wzór każdego ludzkiego poczęcia. Dziecko powinno być poczynane w miłości i w akcie seksualnym małżonków. Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku sztucznych technik rozrodu.
Kościół osobom zmagającym się z problemem niepłodności proponuje naprotechnologię, która pomaga w godziwy sposób począć dziecko. Jest jeszcze możliwość adopcji, która jest przyjęciem z miłości dziecka, które biologicznie jest z innych rodziców.
Na koniec mocno wybrzmiało, że płodność to nie tylko aspekt biologiczny. Ale że każdy człowiek - niezależnie jakiego stanu - jest wezwany, by rodzić drugiego do życia.
Po prelekcji odprawiona została Msza św. w intencji małżeństw. Podczas kazania ks. Muszala ponownie nawiązał do Uroczystości Trójcy św. wskazując, że Bóg objawia siebie w relacji. Zatem wszyscy jesteśmy wezwani, by żyć we wspólnocie. Najważniejszą wspólnotą jest małżeństwo. Jednak również ci, którzy z jakichś powodów nie żyją w małżeństwie, są powołani do budowania więzi z innymi ludźmi.
Po Eucharystii nastąpiła adoracja Najświętszego Sakramentu, a podczas niej modlitwa małżonków oraz za narzeczonych przygotowujących się do małżeństwa i za rodziny w kryzysie. Na koniec odbyło się indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
Magdalena Poprawa | Wydział Duszpasterstwa Rodzin AK
[za: diecezja.pl; fot.: jedenznas.pl]
