Prof. Tadeusz Gadacz – filozof i religioznawca. Urodził się 22 października 1955 roku w Krakowie. Zajmuje się głównie filozofią dialogu, historią filozofii XX wieku, filozofią Boga i religii, metafizyką, filozofią człowieka i edukacji. Uczeń, asystent i bliski współpracownik ks. prof. Józefa Tischnera.
Doktorat z filozofii uzyskał w 1984 roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie rozprawy Wolność jednostki w filozofii G.W.F. Hegla. Habilitację obronił na tej samej uczelni w 1990 roku na podstawie pracy Wolność a odpowiedzialność. Rosenzweiga i Levinasa krytyka Heglowskiej wolności ducha. W 2009 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Był dyrektorem krakowskiej szkoły pijarów, w której wprowadził koedukację. W 1995 został wybrany na prowincjała pijarów, przedstawiając program otwarcia się na zmiany posoborowe i rzeczywistość świecką. Kilka miesięcy później opuścił jednak zakon i stan duchowny.
Obecnie dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, kierownik Katedry Filozofii i wykładowca Collegium Civitas, profesor nadzwyczajny Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Ponadto jest członkiem Collegium Invisibile, a także członkiem rady redakcyjnej czasopisma filozoficznego Etyka.
Najważniejsze publikacje: Rozumowe poznawanie Boga (2000), O umiejętności życia (2004), Filozofia Boga w XX wieku. Od Lavelle'a do Tischnera (2007), O ulotności życia (2008), Historia filozofii XX wieku tom I i II (2009) - to jego największe dzieło, nad którym pracował wiele lat. Przetłumaczył na język polski Gwiazdę Zbawienia Franza Rosenzweiga. Jest również redaktorem Encyklopedii Religii Wydawnictwa Naukowego PWN.
Od chwili powołania w 2010 roku - jest wiceprzewodniczącym Rady Fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. księdza Józefa Tischnera.
Źródło: www.pl.wikipedia.org, www.tischner.org.pl, www.nauka-polska.pl
