Prof. Karol Tarnowski – filozof, pianista. Urodził się 20 lutego 1937 roku w Krakowie. Zajmuje się problematyką filozofii Boga, filozofią wiary a także filozofią postsekularną. Inspiruje się francuską filozofią ducha (Jean Nabert, Louis Lavelle) oraz szeroko rozumianą fenomenologią (Jean-Luc Marion, Martin Heidegger, Emmanuel Levinas). Współtworzył z ks. prof. Józefem Tischnerem Wydział Filozoficzny na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.
Tytuł doktora filozofii obronił w 1978 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Faktyczność i bycie u wczesnego Heideggera, zaś w 1993 roku na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Ku Absolutnej Ucieczce, Bóg i wiara w filozofii Gabriela Marcela. W 1999 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Obecnie wykłada filozofię w Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II (dawniej PAT) i Uniwersytecie Jagiellońskim, jest kierownikiem Katedry Filozofii Boga na UPJPII. Jest członkiem redakcji miesięcznika Znak. Redaktorem naczelnym serii Filozofia i religia, a także Teologia żywa. Ponadto jest członkiem Rady Programowej Instytutu Myśli Józefa Tischnera, gdzie prowadzi seminaria naukowe oraz członkiem m.in. Polskiej Akademii Umiejętności.
Autor wielu publikacji z dziedziny filozofii, m.in: Tropy myślenia religijnego (2009), Usłyszeć niewidzialne, Zarys filozofii wiary (2005) – publikacja uzyskała Nagrodę im. księdza Józefa Tischnera oraz Nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich "Feniks", Bóg Fenomenologów (2000), Wiara i Myślenie (1999), Człowiek i Transcendencja (1995).
Jest również pianistą. Od piątego roku życia uczył się gry na fortepianie. Później uczęszczał do średniej szkoły muzycznej w Krakowie, a następnie podjął studia w krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie fortepianu. Po ukończeniu studiów - w latach 1963-65 – był pianistą w Filharmonii Szczecińskiej. Od czasu powrotu do Krakowa (1965) aż do 1989 współpracował z Akademią Muzyczną jako akompaniator. Wraz z Antonim Cofalikiem i Krzysztofem Okoniem współtworzył Trio Krakowskie, które koncertowało m.in. w Niemczech, Francji i w Czechosłowacji. Koncertował także solowo, m.in. we Francji i w Szwajcarii. Specjalizuje się w repertuarze romantycznym: Chopin, Brahms, ale sięga też chętnie po muzykę Bacha, Debussy’ego, Szymanowskiego. W latach 1970. na łamach Tygodnika Powszechnego uprawiał też krytykę muzyczną.
Źródło: www.pl.wikipedia.org, www.nauka-polska.pl, www.nagrodatischnera.pl
Zdjęcie z: www.wyborcza.pl
